4
„Господе помогни ми, Господе помогни ми“, се моли Абрамановска додека се прекрсти со растреперени раце. „Мислам дека ќе полудам“. Таа рече дека била преплашена откако бомбашките напади во нејзиното село станале „кошмар“ и била убедена од нејзината ќерка да замине.
Таа сè уште има спомени од детството со германските војници кои ја окупираа Украина за време на Втората светска војна. Но, за неа, искуството од руското бомбардирање беше многу полошо. „Тие се ѕверови, шакали. Боже прости ми за тоа што го кажувам“, рече таа. „Како е можно? Тие убиваат деца“.