Динамичната недела во која беа забележани два вонредни самити во Европа и загрижените коментари на украинскиот претседател Володимир Зеленски, го нагласува големиот страв во главните градови од Киев до Лондон.
Имено, Вашингтон и Москва би можеле да се обидат да направат свој договор за иднината на Украина, без Киев и сојузниците на Соединетите Држави во Европа.
Американскиот претседател Доналд Трамп го надополни гневот со својот пост на Truth Social, обвинувајќи го Зеленски дека е диктатор и велејќи дека „успешно преговараме за крај на војната со Русија“.
Американските власти негираа дека сакаат да исклучат некого од процесот.
Но, сугестиите на САД дека Европа нема да биде на преговарачка маса предизвика широка тревога, а позитивните вибрации од состанокот САД-Русија во Ријад на 18 февруари, исто така, предизвикаа вознемиренот.
Во оваа фаза, постојат две клучни прашања: дали Вашингтон и Москва воопшто ќе можат да се договорат за взаемно прифатливо решение за ставање крај на војната во Украина, и ако го сторат тоа, што би можел некој друг да направи за тоа?
Белата куќа очигледно сака мир. Не е јасно дали тоа го сака и Москва.
Специјалниот пратеник на Трамп за Украина и Русија, Кит Келог, пристигна во Киев на 19 февруари само неколку часа откако во текот на ноќта руските напади ја нападнаа Украина. Околу 250000 луѓе останаа без струја на температури под нулата во пристанишниот град Одеса.
Во Москва, министерот за надворешни работи Сергеј Лавров изјави пред Државната дума дека „кризата не треба да се решава со прекин на огнот“.
Ако Кремљ е подготвен за договор, изгледа дека е подготвен да притиска за „поголема зделка“. Кошмарното сценарио за Украина и нејзините европски сојузници е Вашингтон да се согласи на едно.
Американските власти рекоа дека двете страни во конфликтот ќе треба да направат отстапки, но не дадоа детали за тоа каква може да биде Русија.
Запрашан за ова на Минхенската безбедносна конференција на 15 февруари, Келог рече:
„Ќе мора да има територијални отстапки“ и „тоа би можело да биде откажување од употреба на сила“.
Скептиците предупредија дека Соединетите Држави нудат премногу, премногу рано, во потрага по брза и лесна дипломатска победа. Но, ако има договор што Украина и Европа не го прифаќаат, тогаш што?
Имаше низа силни изјави.
Украинскиот министер за надворешни работи Андриј Сибиха беше прашан во Минхен како би изгледало „неприфаќањето“ на лош договор од страна на Киев?
„Знаеме како да се спротивставиме. Тоа го докажавме на бојното поле“, рече тој.
Но, без постојана поддршка на САД, украинскиот пркос ќе биде тежок.
Досега Европа му пружила повеќе помош на Киев отколку Соединетите Држави, покажуваат бројките на Килскиот институт за светска економија. Бројките опфаќаат воена, финансиска и хуманитарна помош.
Но, Вашингтон е најголемиот давател на воена поддршка, нагласувајќи го обемот на предизвикот со кој Украина би се соочила без поддршката на САД. За да го надополни недостигот, Европа ќе мора речиси да ја удвои својата севкупна поддршка за Киев.
Европските лидери повторија дека ќе продолжат да и пружат помош на Украина „колку што е потребно“.
Но, ова не го решава прашањето дали тие масовно би ја зголемиле оваа помош за да ја пополнат празнината.
Дури и разговорите за европските мировни сили, кои би биле распоредени во Украина по потенцијален прекин на огнот или мировен договор, беа со предупредување дека за тоа ќе биде потребно учество и поддршка од САД.
Со оглед на фискалните ограничувања и политичките поделби, не е јасно дали Европа ќе го направи тоа. Досега, на секој чекор од патот, и требаше Америка да ја држи за рака.
