Резултатите од истражувањето покажаа дека младите луѓе во Британија се поподложни на ризични однесувања како пушењето, опивањето, користењето марихуана, тепачките и насилствата. Децата во Британија, како што се додава во извештајот на УНИЦЕФ, се понесреќни и понеамбициозни од нивните врсници во дваесет други западни земји. На врвот, очекувано се најдоа Холандија, Шведска, Данска, Финска, Норвешка.
„Нордиските земји имаат највисоко ниво на материјална благосостојба, на безбедност и на образование. Но, од друга страна тие лошо котираат например во семејните односи. Значи нема идеална држава. Можеби има земји во кои е полесно да се биде дете и да се расте.“
Вели Леонардо Менчини, еден од оние кои учествуваше во истражувањето на УНИЦЕФ во кој беа земени предвид традиционалните криетриуми како бруто националниот доход и стапката на смртноста кај децата, но и оние колку книги читаат и јадата децата. Интересен податок што произлезе како резултат од истражувањето е и оној дека високоит национален доход не значи оти децата имаат и подобри услови за живот. Чешката република, например доби подобри оценки од побогатите Франција, Австрија и Соединетите Држави. Манчини вели дека социјалната благостојба е само еден дел од комплексната равенка за условите во кои растата децата во една земја:
„Социјалните мрежи се многу важни, но важни се и односите меѓу врсниците, функционирањето на семејствата, животната средина во целост. Не постои единствен одговор на ова прашање.“
Смета Манчини, посочувајќи дека токму на овој план најниски оценки добија Соединетите Држави и Британија. Имено, во Соединетите Држави скоро шеесет насто од децата растат во разведени семејства. Во Грција, колку за споредба, тој број е десет насто. Едно од објаснувањата за оваа појава е современиот начин на живот, односно опседнатоста на родителите по сопствените кариери при што ја запоставуваат грижата за своите деца.
„Нордиските земји имаат највисоко ниво на материјална благосостојба, на безбедност и на образование. Но, од друга страна тие лошо котираат например во семејните односи. Значи нема идеална држава. Можеби има земји во кои е полесно да се биде дете и да се расте.“
Вели Леонардо Менчини, еден од оние кои учествуваше во истражувањето на УНИЦЕФ во кој беа земени предвид традиционалните криетриуми како бруто националниот доход и стапката на смртноста кај децата, но и оние колку книги читаат и јадата децата. Интересен податок што произлезе како резултат од истражувањето е и оној дека високоит национален доход не значи оти децата имаат и подобри услови за живот. Чешката република, например доби подобри оценки од побогатите Франција, Австрија и Соединетите Држави. Манчини вели дека социјалната благостојба е само еден дел од комплексната равенка за условите во кои растата децата во една земја:
„Социјалните мрежи се многу важни, но важни се и односите меѓу врсниците, функционирањето на семејствата, животната средина во целост. Не постои единствен одговор на ова прашање.“
Смета Манчини, посочувајќи дека токму на овој план најниски оценки добија Соединетите Држави и Британија. Имено, во Соединетите Држави скоро шеесет насто од децата растат во разведени семејства. Во Грција, колку за споредба, тој број е десет насто. Едно од објаснувањата за оваа појава е современиот начин на живот, односно опседнатоста на родителите по сопствените кариери при што ја запоставуваат грижата за своите деца.
