Шест постсоветски земји: Белорусија, Украина, Молдавија, Ерменија, Грузија и Азербејџан, се назначени од Европската унија како соседи на нејзиното Источно партнерство и како такви заслужуваат посебно внимание и поддршка.
Но, малку е жално што иницијалите на овие земји го даваат зборот БУМАГА, или на руски јазик „хартија“, се наведува во текстот објавен во Нејшнал Интерест во кој се додава:
„Брисел, како и Вашингтон, не е добар во справување со повеќе од едно големо прашање во надворешната политика во исто време.“
Вториот самит на Источното партнерство, што беше закажан за мај годинава, е одложен за наесен поради недоволниот интерес на европските лидери кои главно се зафатени со финансиската криза, но и со настаните во Северна Африка.
Еврокомесарот за проширување Штефан Филе
Ако војната во Грузија во август 2008 година беше катализатор за создавање на Источното партнерство, арапската пролет го ревитализира проектот за јужно партнерство, или Унијата на медитеранските земји.
Некои француски, шпански и италијански политичари веќе шепотат дека, доколку Украинците или Ерменците не се толку заинтересирани за европскиот стил на демократија, тогаш парите на Европската унија, наменети за нив, треба да бидат пренасочени за Египќаните или Тунижаните.
„Непотребно е да кажам дека тое е кратковидна политика“, наведува де Вар, додавајќи:
„Северноафриканските земји имаат потреба од Европската унија, но исто тоа го имаат и источните соседи. Голем дел од населението во овие земји е попроевропско расположено од нивните влади.“
Значи какви се шансите да се стопира Источното партнерство да остане само проект на хартија? Постојат проблеми и на двете страни.
Во основачката изјава на Источното партнерство во Прага 2009 година се наведува дека партнерство ќе се обиде да ги поддржи политичките и социоекономските реформи во земјите партнери и ќе го олесни нивното приближување кон Европската унија.
„Но, што ако тие не сакаат приближување до Унијата? Ако сте лидер на исток, приближувањето кон Европската унија би можело да биде тројански коњ што ќе го уништи вашето владеење и тоа од внатре. Ако главен приоритет ви е одржување на вашата моќ, зошто да си го уништите тоа со европска демократска одговорност и економска интеграција? Ова веќе се докажува дека е проблем во земјите од Западен Балкан.“
Погледнете на мапата и ќе видите енклава опкружена со земји членки на Европската унија, но нивната неизбежна апсорпција во Унијата се покажа за многу потешка, од предвиденото.
Покрај тоа, евро-проширувањето закочи. Многумина велат дека Бугарија и Романија биле земени премногу бргу. Хрватска веројатно ќе ја премине линијата, но сите други ќе мора да направат многу посилен случај од оној пред неколку години, пишува аналитичарот Томас де Вар за магазинот Нејшнал Интерест, а во врска со проширирувањето на Европската унија.
Но, малку е жално што иницијалите на овие земји го даваат зборот БУМАГА, или на руски јазик „хартија“, се наведува во текстот објавен во Нејшнал Интерест во кој се додава:
„Брисел, како и Вашингтон, не е добар во справување со повеќе од едно големо прашање во надворешната политика во исто време.“
Вториот самит на Источното партнерство, што беше закажан за мај годинава, е одложен за наесен поради недоволниот интерес на европските лидери кои главно се зафатени со финансиската криза, но и со настаните во Северна Африка.
Ако војната во Грузија во август 2008 година беше катализатор за создавање на Источното партнерство, арапската пролет го ревитализира проектот за јужно партнерство, или Унијата на медитеранските земји.
Некои француски, шпански и италијански политичари веќе шепотат дека, доколку Украинците или Ерменците не се толку заинтересирани за европскиот стил на демократија, тогаш парите на Европската унија, наменети за нив, треба да бидат пренасочени за Египќаните или Тунижаните.
Ако главен приоритет ви е одржување на вашата моќ, зошто да си го уништите тоа со европска демократска одговорност и економска интеграција? Ова веќе се докажува дека е проблем во земјите од Западен Балкан.
„Непотребно е да кажам дека тое е кратковидна политика“, наведува де Вар, додавајќи:
„Северноафриканските земји имаат потреба од Европската унија, но исто тоа го имаат и источните соседи. Голем дел од населението во овие земји е попроевропско расположено од нивните влади.“
Значи какви се шансите да се стопира Источното партнерство да остане само проект на хартија? Постојат проблеми и на двете страни.
Во основачката изјава на Источното партнерство во Прага 2009 година се наведува дека партнерство ќе се обиде да ги поддржи политичките и социоекономските реформи во земјите партнери и ќе го олесни нивното приближување кон Европската унија.
„Но, што ако тие не сакаат приближување до Унијата? Ако сте лидер на исток, приближувањето кон Европската унија би можело да биде тројански коњ што ќе го уништи вашето владеење и тоа од внатре. Ако главен приоритет ви е одржување на вашата моќ, зошто да си го уништите тоа со европска демократска одговорност и економска интеграција? Ова веќе се докажува дека е проблем во земјите од Западен Балкан.“
Погледнете на мапата и ќе видите енклава опкружена со земји членки на Европската унија, но нивната неизбежна апсорпција во Унијата се покажа за многу потешка, од предвиденото.
Покрај тоа, евро-проширувањето закочи. Многумина велат дека Бугарија и Романија биле земени премногу бргу. Хрватска веројатно ќе ја премине линијата, но сите други ќе мора да направат многу посилен случај од оној пред неколку години, пишува аналитичарот Томас де Вар за магазинот Нејшнал Интерест, а во врска со проширирувањето на Европската унија.
