По неколкудецениско, интензивно собирање, читање, проучување, истражување и селектирање на илјадници страници, како и разни фотографии сочувани во разни архиви, библиотеки, музеи во и надвор од Македонија, се обидов сето тоа да го обдеинам во ова тритомно издание насловено „Мијаци – Приказна од западната страна“.
Започнав од 1773 година кога е родена тресончанката Сирма Војвода, а завршувам со 1984-та кога престана да чука јуначкото срце на битушанецот, генералот Тихомир Тиќо Милошевски. Меѓу нив двајца се опишани збиднувањата, појавата на значајните личности кои оставиле трајни белези за Мијакот – Мијачијата, но и за Македонецот и цела Македонија. Мојот тритомен труд може да се каже дека претставува еден вид енциклопедија на творештвата на Мијаците во Македонија. Ова ќе го забележи, во пресрет на промоцијата, авторот на „Мијаците – приказна од западната страна“ - Мелетије Брковски – Мијак.
За него, за неговиот труд распослан на над 3000 страници, професор доктор Благица Петковска вели дека е негово животно дело, дека тој како да е реинкарнација на Ѓорѓија Пулевски во ова наше време и дека ...
„Од неа како од моќен кладенец протекува длабоката човечка потреба да се запомни тоа што било, со секоја приказна да се открие смислата, светлината и зборот за Македониумот, за битисувањето на тие што како Македонци се родиле.“
Промотерката професор – доктор Виолета Мартиновска, од своја страна, откако ќе забележи дека како и поетите кои целиот свој живот пишуваат една песна, Мелетије Лазаров Брковски раскажува една единствена долга приказна. Таа потенцира дека од неговиот труд во кој генерално е употребен асоцијативно-компаративен пристап исијува огромна енергија и дека книгата е преполна со факти кои едноставно бараат полемика. Како пример за тоа посебно ги наведува корицата токму на третиот том на која се Неверни Тома и Исус и мијачкото знаме.
„Знамето што овде е приложено е всушност мијачкото знаме со кое што авторот прави една компарација со знамето на Хунзите и присуството на овие елементи кои што ни се добро познати.“
А, хроничарот и публицист Мијак, кон ова само со дополна:
„Книгата е работена со мерка, со волја , со желба.“
Од неа како од моќен кладенец протекува длабоката човечка потреба да се запомни тоа што било, со секоја приказна да се открие смислата, светлината и зборот за Македониумот, за битисувањето на тие што како Македонци се родиле.Благица Петковска, професор.
Започнав од 1773 година кога е родена тресончанката Сирма Војвода, а завршувам со 1984-та кога престана да чука јуначкото срце на битушанецот, генералот Тихомир Тиќо Милошевски. Меѓу нив двајца се опишани збиднувањата, појавата на значајните личности кои оставиле трајни белези за Мијакот – Мијачијата, но и за Македонецот и цела Македонија. Мојот тритомен труд може да се каже дека претставува еден вид енциклопедија на творештвата на Мијаците во Македонија. Ова ќе го забележи, во пресрет на промоцијата, авторот на „Мијаците – приказна од западната страна“ - Мелетије Брковски – Мијак.
За него, за неговиот труд распослан на над 3000 страници, професор доктор Благица Петковска вели дека е негово животно дело, дека тој како да е реинкарнација на Ѓорѓија Пулевски во ова наше време и дека ...
„Од неа како од моќен кладенец протекува длабоката човечка потреба да се запомни тоа што било, со секоја приказна да се открие смислата, светлината и зборот за Македониумот, за битисувањето на тие што како Македонци се родиле.“
Промотерката професор – доктор Виолета Мартиновска, од своја страна, откако ќе забележи дека како и поетите кои целиот свој живот пишуваат една песна, Мелетије Лазаров Брковски раскажува една единствена долга приказна. Таа потенцира дека од неговиот труд во кој генерално е употребен асоцијативно-компаративен пристап исијува огромна енергија и дека книгата е преполна со факти кои едноставно бараат полемика. Како пример за тоа посебно ги наведува корицата токму на третиот том на која се Неверни Тома и Исус и мијачкото знаме.
„Знамето што овде е приложено е всушност мијачкото знаме со кое што авторот прави една компарација со знамето на Хунзите и присуството на овие елементи кои што ни се добро познати.“
А, хроничарот и публицист Мијак, кон ова само со дополна:
„Книгата е работена со мерка, со волја , со желба.“