Пред да побегне од Русија на почетокот на август, помладиот наредник Павел Филатиев на 141 страница напиша за тоа како се одвивале работите во неговата падобранска единица во војната во Украина.
„Не е добро.“ Вака ја опиша својата единица, 56-та воздушно-десантна јуришна бригада, во деновите откако таа влезе во пристаништето во украинскиот град Керсон, не долго по инвазијата на 24 февруари:
„Како дивјаци, јадевме сè, сè што имаше: житарки, овесни снегулки, џем, мед, кафе... Воопшто не беше важно, веќе бевме доведени до крај, повеќето живееја на полињата еден месец, без никакви навестувања за удобност, тушеви или нормална храна, а потоа луѓето беа испратени во војна“.
Путин со декрет нареди зголемување на бројот на војници за 137 илјади
„Колку малку командантите се грижеа за своите луѓе, оние кои со пот, крв, здравје и живот мораат да ги реализираат плановите кои не ни се јасни“, напиша тој во својот текст „Зов“ или „Повик“, кој првпат беше објавен на неговиот страница на руската социјална мрежа В Контакте.
Со инвазијата која сега е во седмиот месец, а руските и украинските сили сега се борат во она што некои експерти го опишуваат како војна до исцрпување, се верува дека Филатиев е првиот руски војник кој дезертирал и избегал од земјата откако ја критикувал војната во Украина. Неговите критики се фокусираа главно врз начинот на кој Русија ја води војната и ги третира сопствените војници.
„Јас сум незадоволен од нашата влада од околу 2012 година, како и многумина во земјата“, изјави 34-годишниот Филатиев за Руската служба на РСЕ. „Но, јас никогаш не одев на митинзи, не учествував во политичкиот живот на земјата, во јавниот живот. И на крајот, што? Ве молам, јас самиот завршив во војна која воопшто не ми требаше. Сега треба да платиме за нашата рамнодушност“, рече тој, додавајќи: „Верувам дека оваа војна ќе заврши што е можно поскоро, тие мора да седнат на преговарачка маса.
„Јас сум против војната во Украина; Јас сум против корупцијата во армијата“
Филатиев рече дека доброволно се пријавил во руската армија откако првпат се приклучил како регрут во 2007 година, под државна воена служба. Тој рече дека служел во Северен Кавказ, каде што руските единици ја спроведувале последната од повеќегодишната „контратерористичка операција“ - како што Кремљ ја нарекува Втората чеченска војна.
Рускиот суд ја прати во домашен притвор новинарката што протестираше против војната во Украина
Тој ја напуштил службата во 2010 година, а потоа работел на одгледување или тренирање коњи во неодреден дел на Русија. Во август 2021 година, тој потпиша нов договор за повторно приклучување на војската и беше распореден на Крим, украинскиот полуостров на Црното Море што Русија го зазеде во 2014 година.
Во својата книга, тој вели дека е разочаран од условите во базата во Феодосија каде што бил стациониран. Платите беа помали од оние што ги добиваше еден работник во супермаркет, а борбената готовност на неговата единица беше сомнителна. Тој рече дека поднел писмена жалба до Министерството за одбрана и размислувал да даде отказ.
На 15 февруари, девет дена пред рускиот претседател Владимир Путин да нареди голема инвазија на Украина, единицата на Филатиев беше испратена на Крим. Потоа, тој и неговите колеги падобранци биле испратени да го нападнат Керсон, стратешкото пристаниште на устието на реката Дњепар. Керсон беше првиот урбан центар што беше заземен од руските сили по 24 февруари. Тој рече дека има постојани проблеми со комуникациите, медицинските материјали и друга опрема.
„Седите во конвој, возите и размислувате: „Како ќе го извршиме овој напад?“ Планот не оди добро. Не знаеш ништо додека не стигнеш таму. Сè дознаваш дури во последен момент“, рече тој, додавајќи: „Јас сум против војната во Украина, но во исто време сум против корупцијата и грабањето во армијата, во што сега ја претвораат нашата армија“, рече тој. „Се чини дека непријателот во земјата, во владата, намерно ја уништува нејзината војска, а потоа ја испраќа оваа војска во војна“.
Украина тврди дека убила над 100 руски војници во Херсон
Тој не прецизираше кој според него е непријател во Русија. Откако го зазедоа Керсон, војниците почнале да ограбуваат и да запленуваат секаква стока што можеа да ја најдат, рече тој. Но, тој исто така рече дека тој и неговата единица поминале само една ноќ во градот.
„Лошиот мир е подобар од војната“
Околностите за напуштањето на Филатиев од неговата единица и неговото бегство од Русија се матни. Тој рече дека бил ранет во окото за време на борбите во близина на Миколајев, друг речен пристанишен град северозападно од Керсон, кој руските сили се обиделе и не успеале да го заземат во раните денови од војната. Ранет, тој беше евакуиран во април, прво во Керсон, а потоа во болница во кримскиот град Севастопол.
Следниот месец, откако бил отпуштен од болница, тој одлучил да ја напушти службата, но, како што рече, неговите команданти го одбиле неговото барање, наредувајќи му да се врати во борбата. Тие рекоа дека ги изгубиле и неговите документи за лекување, што би овозможило медицинско отпуштање, рече Филатиев. Во тој момент решил да дезертира.
Откако го објави текстот на неговата страница В Контакте на почетокот на август, други извадоци беа препечатени од некои независни руски медиуми, а тој беше интервјуиран на независниот ТВ канал Дожд. Пред да замине од Русија, тој даде интервју и за весникот „Гардијан“, велејќи дека неколку пати ја менувал адресата за да избегне можно апсење. Тогаш се верува дека Филатиев излегол од Русија некаде околу 13 или 14 август.
На 16 август, Владимир Осечкин, руски бранител на правата со седиште во Франција, во објава на Фејсбук потврди дека Филатиев побегнал. Приближно две недели подоцна, француските власти му дадоа дозвола официјално да поднесе барање за азил.
Тој рече дека избегал од Русија делумно затоа што верува дека е отворена кривична истрага против него под обвинение за „дискредитација на вооружените сили“ - обвинение утврдено во законодавството што Путин го потпиша не долго по инвазијата на 24 февруари. „Лошиот мир е подобар од војната, сите го знаат ова“, изјави тој.
„Се разбира, сега можеме бескрајно да се одмаздуваме еден на друг, но вистината е дека за една, две или 10 години војната ќе заврши на овој или оној начин. „Прашањето е: по која цена? Колку побрзо руските граѓани барем престанат да се плашат да кажат „војна“ и „не сакаме војна“, толку побрзо ќе заврши. Она што зависи од мене, што можам да направам, е прво да кажам што видов, а второ, како граѓанин, да го кажам моето мислење“, вели Филатиев за РСЕ.
