Нова фаза од војната во Украина се обликува во источниот дел на земјата, каде што руските трупи имаат за цел да ги надминат првичните неуспеси и да ги нападнат украинските сили во копнена битка на долги растојанија.
Но, успехот на своите нови воени цели нема да биде едноставна задача за руската војска која, според проценката на британскиот министер за одбрана Бен Валас, дадена на 25 април, загубила околу 15.000 луѓе од нејзината инвазија на 24 февруари.
Иако се многу поголеми од украинските, руските сили, според западни и украински официјални лица, биле деморализирани и сè повеќе исцрпени по неуспешниот обид на Москва за брза победа по нејзината инвазија.
Покрај зголемувањето на бројките за жртвите, Русија веќе распореди големи делови од својот воен арсенал, вклучително и дел од нејзината најмодерна опрема и истрела огромни количини од своите ракети, артилериски гранати и проектили.
Додека западните земји продолжуваат да испраќаат сѐ повеќе и сѐ подобра воена опрема во Украина, прашањата за големината на руските воени залихи, како и подготвеноста и вештините на нејзините војници висат над воените напори на Кремљ во време кога конфликтот влегува во својата деветта недела.
За да дознае повеќе за битките што претстојат, Радио Слободна Европа (РСЕ) разговараше со Маргарита Конаев, соработничка во Центарот за безбедност и развојна технологија на Универзитетот Џорџтаун.
РСЕ: Руските власти изјавија дека една од целите на втората фаза од војната е да се воспостави целосна контрола над Донбас и јужна Украина, како и да се создаде копнен коридор што го поврзува Крим до Трансдњестар, проруски отцепен регион во Молдавија. Како го толкувате тоа и колку ова изгледа реална цел за руската војска во овој момент?
Маргарита Конаев: Сите кои ја следат војната забележаа дека целите на руската војска мораа да се прилагодат со оглед на реалноста на теренот и, до одреден степен, овие најнови изјави одразуваат некои од оние реалности што ги гледаме во Донбас во моментов. Тие веќе контролираат голем дел од територијата на југ. Така, повторувањето на тие цели им дава повеќе остварливи можности за тоа што можат да постигнат во догледна иднина.
Во исто време, мислам дека изјавата за блокирање на пристапот на Украина до морето, контрола на цела јужна Украина, а потоа и ширење на тој копнен мост до Молдавија што е контролирана од руските сили е алармантна. Тоа не е како нешто што тие нужно ќе се обидат да го постигнат во оваа рунда на борби и оваа фаза од војната, туку нешто што тие го позиционираат како опција што би можеле да ја следат во иднина. Во моментов, од нивната достапност на силите и од нивните логистички способности, тие едноставно не се во позиција да ги извршуваат дури и овие типови на значајни воени цели.
РСЕ: Како што се засилува новата фаза на војна, во моментов има голем фокус врз тоа Украина да се снабдува од Запад. Но, какви резерви и сили има Русија што сè уште не ги искористила и како тоа се мери со украинската страна?
Конаев: Посветувавме многу внимание на тоа што ѝ треба на Украина и на она што ѝ недостига на Русија или како таа тактички потфрли, но помалку се фокусиравме врз она што Русија го има во резерва.
Една област што тие не ја користеа ефикасно -- а останува прашањето дали ќе можат и во иднина -- е воздушната моќ. Не видовме значителна вклученост на руската воздушна сила во оваа војна и кога гаѓаат цели, тие го прават тоа многу кратко, а потоа брзо се враќаат во побезбедните области контролирани од Русија. Посеопфатно вклучување на руската воздушна сила би можело малку повеќе да ја смени рамнотежата во корист на Русија.
За Русија, многу важно прашање ќе биде човечката сила и до кој степен тие сакаат да продолжат да ангажираат сѐ повеќе и повеќе свои војници во оваа борба, особено по високото ниво на персонални загуби што ги претрпе. Во одреден момент, треба да почнете да се прашувате како можете да го оправдате ваквите загуби.
Исто така од каде ќе го донесат тој персонал е огромно прашање. Затоа слушаме извештаи за платеници од групата Вагнер и дури регрутирање на некои сириски сили што тие наводно ги внесуваат во Украина. Иако не сум видела вистински докази кои би укажале дека бројот на платеници е толку висок како што сугерираат некои извештаи не е невозможно тие сè повеќе да мора да се потпираат врз некои од тие извори.
РСЕ: Русија неодамна тврдеше дека ја презела контролата врз Мариупол, а во градовите на југ гледаме руски сили кои се обидуваат да формираат локални проруски влади. Во Керсон, дури се зборува за одржување референдум за прогласување на „Керсонска Народна Република“ за да се создаде уште еден ентитет во Украина, поддржан од Москва. Што мислите за овие тактики што се користат на терен од руските сили додека ја преземаат контролата врз областите?
Конаев: Од раните фази на војната, едно од најголемите прашања што се поставува е како Русија планира да ја окупира Украина или украинските области кои очигледно не се заинтересирани за каков било вид руско владеење?
Знаеме дека на исток и во делови од југ има поголеми џебови на население кое зборува руски, но дури и меѓу нив, некакво поздравување на руските упади не беше на нивото што Русија го очекуваше на почетокот на војната. Затоа тие сè повеќе мора да се потпираат врз насилство, потиснување и уништување на тие области наместо да се обидуваат да убедат или да добијат одредена локална поддршка. Тоа е тактика што тие неизбежно треба да ја користат ако сакаат да задржат каков било вид на влијание или контрола во тој регион.
Но, јас лично не очекувам некаква воена окупација на југот на Украина како во Палестина, па дури и какво било отстранување на противничките сили што го видовме во Ирак. Тоа ќе биде многу поинаков тип на односи што тие ќе се обидат да ги воспостават со локалното население таму. И повторно, тие главно се потпираат врз уништување на тие области за да можат потоа да прогласат победа и да можат да кажат дека таму ги постигнале своите цели.
РСЕ: Имајќи ги предвид бруталните тактики што ги видовме за време на војната, а потоа и нападите како оние во Буча, каков однос е воопшто возможен на руските сили со Украинците на теренот доколку има референдум?
Конаев: Секој вид референдум, мислам дека е важно тоа да се разјасни, е апсолутно нелегитимен и незаконски, бидејќи ова е нелегална војна. Таков референдум би бил против меѓународното право и што и да се прогласи таму треба да се гледа со голем скептицизам.
За жал, во секој конфликт, имате локални актери кои се обидуваат да извлечат корист од хаосот. Во овој конфликт, дефинитивно имаше помалку примери за ова затоа што видовме вистинско единство меѓу Украинците, но она што Русија ќе се обиде да го направи е да ги овласти некои од оние кои се подготвени да соработуваат на терен или дури да донесе луѓе однадвор, како од Русија или од деловите на Украина под контрола на сепаратистите.
Друга работа што треба да се следи е раселувањето на населението и обидот да се отстрани дел од локалното население кое е повеќе проукраинско. Руските сили можеби би можеле да преселат некои луѓе од други области на Украина или дури и делови од Русија за да ја дадат перцепцијата за легитимност, но токму сега, во овој момент од војната, мислам дека легитимитетот е доста ниско на листата на Русија.
Тоа е нешто што може да го тврди и да се расправа со сопственото население кое веќе е заситено со многу лаги, но малку е веројатно дека во Украина или на Запад ќе има многу легитимирање на нивните напори на југ или на исток, а камоли низ остатокот од земјата.
РСЕ: Претходно спомнавте дека оваа следна фаза од борбите ќе биде многу артилериски фокусирана, но ако треба да изберете еден елемент од следната фаза од војната на кој треба да обрнете внимание, што би бил тој?
Конаев: Мислам дека треба да се ублажи нашето очекување за должината на оваа војна. Моја проценка е дека ова ќе биде подолготрајно – не само поради рамнотежата на силите, туку и поради политичката компонента дека рускиот претседател Владимир Путин едноставно не може да си дозволи пораз.
Од другата страна, Украина не сака да се повлече кога е во релативно добра позиција да ја продолжи борбата. Мој совет е да не очекувате одлучувачка битка, туку да очекувате долготраен ќор-сокак. Главно е да се внимава на хуманитарните трошоци на оваа војна, бидејќи цената на реконструкцијата ќе ја надмине цената на воената поддршка, обрнувајќи големо внимание на хуманитарните потреби и на постконфликтните потреби што Украина ќе ги бара.
