Во услови на невработеност и низок стандард се се учи и станува навика вели Билјана студент на втора година на Правниот афкултет во Скопје за мотивот поради кој таа од неодмна станала дел од тимот нови млади високо образувани лица што се почесто во градот може да се забележат како дел од персоналот низ скопските кафулиња.
„Сега за сега сум шанкер. Џепарлакот така повеќе ми се зголемува, зашто тие пари остануваат за мене“.
Под сличен изговор пред пет односно седум години во истот локал почнале да работат и Весна и Оле. Денес се тука се во редовен работен однос.
„Рабпотев и во дискотека половина време, беше напорно и тешко, ама се издржува“
„Се омажив, имам и деца, и сега ова ми е основна заработувачка, бидејќи немам услови да работам нешто друго.
Тогашниот мотив да ги совладаат кафеанските вештини на сметка на една мала временска дистанца од факултетските предавања, за нив се уште – како што велат – не се само сеќавања
„Како правник сакав да работам, затоа го завршив и тој факултет“
Со овој оптимизам и верувања спроти 10-те години процеси на транзиција во општеството и лошите резултати од тој процес што без работата оставија 400-тини илјади луѓе животот на многу млади луѓе поминува во нашето што се дефинира како некаков меѓу период во кој се пресретнуваат релниот и плнираниот животен контекст.
Тоа отвора една друга тема вели неговиот сопственик кој подолго време на берзата на трудот опстојува како скопски кафанџија- За оваа прфесија што на сметка на сиромашната берза на трудот во Скопје стана прилично конкуретна тој вели
„Немаат луѓето пари. Не е баш како што изгледа оваа работа. Луѓето се помалку трошат, така што персоналот тешко собира пари за плата“
Во мегувреме до периодот кога во државата ке биде воспоствен систем на правила и вреднсоти освен работата во скопските кафулиња за дел од малдите луге што работата како персонал во нив остнува како резервна уште една варијнта:
„Да се замине во странство на работа“
Овој начин како можност за снаогање во перспектива го делат многу млди луге во државата . Така ке биде се додека во заводот за врботување како невработени остнуваат да фигурираат стостици малди виоко обрзовави кадри.
„Сега за сега сум шанкер. Џепарлакот така повеќе ми се зголемува, зашто тие пари остануваат за мене“.
Под сличен изговор пред пет односно седум години во истот локал почнале да работат и Весна и Оле. Денес се тука се во редовен работен однос.
„Рабпотев и во дискотека половина време, беше напорно и тешко, ама се издржува“
„Се омажив, имам и деца, и сега ова ми е основна заработувачка, бидејќи немам услови да работам нешто друго.
Тогашниот мотив да ги совладаат кафеанските вештини на сметка на една мала временска дистанца од факултетските предавања, за нив се уште – како што велат – не се само сеќавања
„Како правник сакав да работам, затоа го завршив и тој факултет“
Со овој оптимизам и верувања спроти 10-те години процеси на транзиција во општеството и лошите резултати од тој процес што без работата оставија 400-тини илјади луѓе животот на многу млади луѓе поминува во нашето што се дефинира како некаков меѓу период во кој се пресретнуваат релниот и плнираниот животен контекст.
Тоа отвора една друга тема вели неговиот сопственик кој подолго време на берзата на трудот опстојува како скопски кафанџија- За оваа прфесија што на сметка на сиромашната берза на трудот во Скопје стана прилично конкуретна тој вели
„Немаат луѓето пари. Не е баш како што изгледа оваа работа. Луѓето се помалку трошат, така што персоналот тешко собира пари за плата“
Во мегувреме до периодот кога во државата ке биде воспоствен систем на правила и вреднсоти освен работата во скопските кафулиња за дел од малдите луге што работата како персонал во нив остнува како резервна уште една варијнта:
„Да се замине во странство на работа“
Овој начин како можност за снаогање во перспектива го делат многу млди луге во државата . Така ке биде се додека во заводот за врботување како невработени остнуваат да фигурираат стостици малди виоко обрзовави кадри.
