Најмногу коментари за тонењето во сиромаштија

Најпосетена и најчитана е нашата саботна анализа за тоа дека „Македонија тоне во сиромаштија“. Секој, се чини, сака да ѕирне во фактите за ова тврдење, иако редовниот Перо од Скопје на шега го почнува својот коментар, велејќи дека пак пишуваме невистини, а „власта преку своите трубадури ни вика дека ни е најубаво на свет“. Важно е имаме фискална или беше книшка во рака, па асли два стана во Скопје...Срамно е да се кријат податоци... но така се владее, со создавање лажна слика, заклучува нашиот редовен посетител.

За разлика од Перо, кој проблемите ги гледа дома, во невладеењето на правото, во штелувањето на законите и во начинот на нивната примена од страна на судството, МК Обсервер вината за сиромаштијата во Македонија ја гледа во „воведувањето на либералниот капитализам во раните 90-ти на минатиот век“. Обсервер чарето го гледа во промена на системот кој им служи на неколкумина привилегирани, таму во „меџународната“, вели, и во домашната заедница, и во воспоставување систем што ќе му служи на мнозинството.

Инаку, анализата во врска со одлуката на владата во иднина да не дозволува пристап до одредени интернет сајтови, и во која консултираните Ај-Ти експерти изнесуваат мислење дека такви нешта се прават само во Северна Кореја и во Кина, предизвикала поголем број коментари во кои нашите посетители, главно, се прашуваат со која логика некој забранува он-лајн обложување на интернет, што е право на секој поединец. Некој потпишан со Трн дури смета дека наликуваме на арапските држави. „Сега уште да се очекува на Грујо да му (текне) кој македонски портал ќе смее да се отвора. Што нема да видиш во оваа наша чудесна земја!“, се чуди Трн, како актерот во истоимената владина реклама.

Анонимен смета дека народот не може да се бори со овие работи, па се одлучува за полесни решенија, како на пример, бугарски пасош и иселување од Македонија. Срѓан, пак, смета дека блокирањето на интернет страниците било регулирање на онлајн обложувалниците, а асдф порачува дека на Срѓан му е испран мозокот и дека не станува збор за никаква регулација. А
„Социјалните мерки за глас“, за Незабеган се најевтин популизам од една квазидесничарска и квазихристијанска партија. Перо запишал: „Долгото владеење на големите диктатори се случува и е правило само кај неук народ. Кај сме ние“, прашува на крајот.